Een korte omschrijving van het ontstaan van de Perro de Agua Español
Omstreeks de 10e en 11e eeuw na Christus voeren Turkse handelaren langs de kusten van de Middellandse zee en handelden met de landen in dit gebied. 
Deze handelaren gebruikten honden als hulp op de boot en voor de bewaking. Deze honden zijn de voorouders van de huidige Spaanse Waterhond en de hieraan verwante rassen, zoals de Barbet in Frankrijk, de Portugese Waterhond in Portugal en de Lagotto Romagnolo in Italië. In Spanje is en wordt Perro de Agua Español gebruikt als hulp van de vissers, als herdershond bij geiten en varkens en als jachthond op voornamelijk waterwild.
Het ras is eeuwenlang gebruikt als werkhond, zonder officiële registratie van de dieren. De meeste exemplaren komen voor in Andalusië in het zuiden van Spanje.
La fuente de Eibar” van Zuloaga (1888)
De Spaanse Waterhond werd voor werkdoeleinden vaak van achter geschoren zoals vandaag de dag nog bij de poedel en de Portugese Waterhond gebruikelijk is. Hierboven en onder staan schilderijen met daarop honden afgebeeld die erg veel weg hebben van de Spaanse Waterhond. Of ze dit dan ook werkelijk zijn is onduidelijk. Op het bovenste schilderij is dat het meest waarschijnlijk omdat dit van een Spaanse schilder afkomstig is en ook in Spanje is gemaakt. De poedel op het schilderij van Rembrandt lijkt meer op de Spaanse Waterhond dan de poedel. Ook de hond op het schilderij van Bartholomeus van der Helst heeft veel weg van een Spaanse Waterhond. Er is wel wat voor te zeggen dat dit Spaanse Waterhonden kunnen zijn. Nederland had in die tijd veel Spaanse invloeden.
Rembrandt van Rijn – Zelfportret in oriëntaals kostuum met poedel (1631-1633)
Bartholomeus van der Helst – Portret van een man, mogelijk Joan Hulft (1610-1677), met een hond, zittend naast een tafel met daarop een klok (1644)
Erkenning als ras
In 1975 zijn twee pioniers, Antonio Garcia Perez en Santiago de Montesinos, zich gaan bezighouden met de inventarisatie van de Perro de Agua Español bij schaapsherders, geitenhoeders en jagers uit de bergen in de regio van Malaga en Cadiz en bij vissers uit Andalusië. Daarna zijn zij begonnen met het uitzoeken van de honden met de, naar hun inzicht, meest opvallende ‘Spaanse Waterhond eigenschappen’. In samenwerking met het comité voor Spaanse rassen, is in 1980 de Spaanse Waterhondenclub van Spanje opgericht, met Santiago de Montesinos als voorzitter. Van 1980 tot mei 1985 werden, op hondenshows in Spanje, Spaanse Waterhonden ‘voorgesteld’ aan de kynologie. In 1985 werd het toegestaan dat een Spaanse Waterhond meedeed met de internationale hondententoonstelling van Madrid. Hierna werden, 40 Spaanse Waterhonden uit de regio van Malaga en Cadiz en 5 uit Santander, door de eigenaren uitgeleend om aan shows in Spanje te gaan deelnemen. Uiteindelijk resulteerde dit in de FCI erkenning van de Perro de Agua Español in groep 8, sectie 3 met als nummer 336 (S. Alonso, 2001).
In 1998 is het eerste nestje Spaanse Waterhonden in Nederland geboren.
Inmiddels zien we de de Spaanse Waterhonden steeds vaker, maar het blijft een relatief klein ras in Nederland.
Nog enkele historische afbeeldingen
Er zijn meer schilderijen waar honden op staan afgebeeld die best wel wat weg hebben van de Spaanse Waterhond. Hieronder een compilatie:
